Naiara deitzen naiz eta Musika Hezkuntzako ikaslea naiz. Aukeratu dudan gaia oso interesgarria iruditzen zait gehien bat umeekin landu ahal izateko. Gainera musikako irakasleak izango garenez , musikaren bidez gozatzen eta erlaxatzen irakatsi behar diegu gure ikasleei. Besterik gabe espero dut hemen aurkitzen duzuen informazioa erabilgarria izatea.
Antibiotikoak eta pilulak ez dira depresioari edo ezintasun fisiko bati aurre egiteko modu bakarra. Adituek, geroz eta argiago dute melodia lasaigarri bat edo gure barnetik ateratako adierazpen artistikoa mesedegarria izan daitekeela sendatze prozesuan. Ildo horretatik hainbat terapia jaio dira, baita musikoterapia bera ere.
Musikoterapia, melodia ezberdinek gure gorputzean sortzen dituzten sentsazioez baliatuz, musikaren bidez osasun arazoak saihesteko erabiltzen den teknika terapeutikoa da. Horrela, musikoterapiak, melodia ezberdinen bitartez, gaixotasunak sortzen dituzten kinadak erlaxatzen dituzten beste batzuk sortu eta bidaltzea du helburu.
Funtsezko lan eskemak 3 ezaugarrik osatzen dute:
Gaixoaren elkarrekintza positiboa beste izakiekiko
Autoestima
Erritmoaren erabilera energiaren sortzaile bezala
Musikoterapiak, autoestimaren garapenean motibazio gisa jokatzen du autoerrealizazio sentsazioa sortzen duten teknikekin, autokonfiantza, autoasetasuna eta bakoitzak berekiko segurtasun handia lortzeko.
Bestetik, nahiz eta gaixotasunik ez izan, mota horretako jarduerak gomendagarriak suerta daitezke gure gorputza eta burua hobeto ulertzeko eta ditugun behar fisiko eta sentimentalak askatzeko. Hala, geroz eta ohikoagoak dira musika, dantza edo antzerkia erabiliz edozeini zuzenduta antolatzen diren ikastaroak, ume zein nagusi.
Pixkanaka-pixakanaka, terapia alternatiboak beren bidea egiten ari dira gure artean.
Ondoko esaldiak “Musikaterapia” irratsaioan entzun ditugu. Irakur itzazu, letra beltzez seinalatutako hitzen sinonimoak bilatu, eta, sinonimo horiek erabilita beheko esaldiak osatu.
- Beldurra, alaitasuna, samurtasuna, edo beste edozein sentimendu adierazinahi bada, doinuaren erritmoarekin, eta musikaren bolumenarekin adierazpenhoriek indar daitezke.
- Lehendabizi jakin beharko dugu zein musikak sortzen digun tristura, zeinmusikak sentiarazten digun lasaitasuna, edo sentsualitatea,…
- Depresioa pairatzen dugunean, lehendabizi musika malenkonikoa jartzeakomeni omen zaigu, ondoren erlaxazioa sorraraziko diguna, eta, amaitzekoalai sentiaraziko gaituen doinua.
- Mugikortasuna bultzatu nahi dugunean danbor hots erritmikoak oso egokiakizan daitezke.
- Saxo edo pianoz interpretatuko jazz mantsoa aproposa izan daiteke maitasunedo adiskidetasun giro egokia lortu nahi dugunerako.
Orain, letra beltzez idatzitako hitzen sinonimoak bilatu eta beheko esaldiak osatu
- ............................, ..........................., ............................, edo beste edozein sentimendu adierazi nahi bada,doinuaren erritmoarekin, eta musikaren bolumenarekin adierazpen horiek indar daitezke.
- Lehendabizi jakin beharko dugu zein musikak sortzen digun ............................, zein musikak sentiaraztendigun ............................, edo sentsualitatea,…
- ............................ pairatzen dugunean, lehendabizi musika ............................ jartzea komeni omen zaigu,ondoren ............................ sorraraziko diguna, eta, amaitzeko alai sentiaraziko gaituen doinua.
- ............................ bultzatu nahi dugunean danbor hots erritmikoak oso egokiak izan daitezke.
- Saxo edo pianoz interpretatuko jazz mantsoa aproposa izan daiteke ............................ edo ............................giro egokia lortu nahi dugunerako.
Esaldiak sinonimoekin bete ondoren bost hitz kanpoan geratu zaizkizu? Zer esan nahi dute hitz horiek? Esaldi bana sortuko duzu horiekin?
Arnasketa gure gorputzak automatikoki oxigenoa hartu eta sortzen dugun Anhidrido Karbonikoa kanporatzeko egiten duen funtzioa da. Funtzioa automatiko izan arren borondatez ere kontrolatu daiteke.Korrika egiterakoan, egoera berezi baten aurrean kontzentratzerakoan, pisu handi bat altxatzerakoan, mendira igotzerakoan, igeri egiterakoan edo urpekaritza bezalako ekintzetan, berebiziko garrantzia hartzen du arnasketa kontrolatzen jakiteak. Bi parametro dauzkagu arnasketa kontrolatzeko: maiztasuna eta sakontasuna. Normalean bata handitzen danean bestea gutxitzen da eta alderantziz.Maiztasuna minutuko arnasketa kopurua adierazten du, eta nahiko erraza gertatu daiteke erregulatzea.
Sakontasuna gure birikak airez betetzeko gaitasuna adierazten du. Honen arabera bi arnasketa mota bereiztu ditzakegu:o Saihetsetakoa; Eguneroko bizitzan erabiliena da. Saihetsetako giharrek parte hartzen dute, torax aldea zabaltzen delarik. o Sabelekoa, sakona edo abdomen aldekoa; Diafragma da parte hartzen duen gihar nagusia. Aire kopuru gehiago mugiarazten du.Gaur egun gizartean agintzen duen bizimodu sedentarioak, estres egoerak edo eguneroko jarrera desegokiak. arnasa hartzeko gaitasuna murrizten dute. Pertsona gehienek saihetsetako arnasketa baino ez dute erabiltzen eta biriketako aire kopuru handi bat berritu gabe geratzen da. Biriken erabateko oxigenazioa lortzeko sabeleko arnasketa erabili beharko dugu.Arnasketa lasai, egoki eta sakon bat egiten jakitea ondo erlaxatzeko ezinbesteko baldintza da.
ERLAXAZIOA
Erlaxatzea gorputz osoko tentsioak askatzea litzake. Ez bakarrik giharretako tonua gutxitzea baizik eta buruko tentsioak libre uztea ere. Erlaxazioaren bitartez estres egoerak baretu ditzakegu bai eta kontzentrazioa sendotu. Honek kirolariaren errendimendua igo dezake edo pertsona arrunten bizi kalitatea hobetu. Gaur egungo bizitzan aurkitu ditzakegun egoera ezberdinei aurre egiteko ezinbesteko tresna. Erlaxatzeko metodo ezberdinak dauzkagu: Jacobson metodoa. Tentsioan eta distentsioan oinarritzen da. Modu mailakatu batean gorputzaren erlaxazioa bilatzen du atalez atal, ondorengo ordena jarraituz: besoak eta eskuak, zangoak eta oinak, abdominal zonaldea, bular aldea, bizkarraldea, lepoa eta aurpegia. Atal bakoitzean zentratuko gera eta une batez bertako giharra ahalik eta gehien kizkurtuko ditugu. Ondoren eta pixkanaka erlaxatuz tentsioa giharretik nola desagertzen den antzemango dugu sentsazioaz gozatuz. Schultz metodoa. Irudikapen teknikan oinarritutako metodoa da. Gorputzaren zama eta berotasun sentsazioak erabiltzen ditu erlaxatzeko. Gorputz atal bakoitzaren astuna sentitzen joango gera gero eta astunago. Honekin batera sabel aldean berotasun sentsazioa nabarituko dugu. Sentsazio hau gorputz osora zabalduko da. Astuntasun eta berotasun sentsazioak, erlaxazioa egoera bat eragiten dute. Mobilizazio metodoa. Bikoteka egindako erlaxazioa da; bata erlaxatu eta lagunak bere gorputza mugiaraziko dio; burutik hasi eta oinetaraino. Irudizko erlaxazio. Irudi eta egoera lasaigarriz betetako ipuin edo narrazio baten ildoa jarraituz gorputza erlaxatzeko metodoa da. Astintze teknika. Oinarrizko erlaxazio metodo bat da. Kirolariek askotan erabiltzen dute gihar edo zonalde konkretu bat “askatzeko”. Bakarka zein laguntzarekin egin daiteke. Normalean gorputz-adarren bat erlaxatzeko erabiltzen da, nahiz eta beste zonaldeetan ere egin daiteke. Beso eta zangoak zintzilik utzita, astinduen bitartez giharrak “askatzean” datza. Masajea. Masaje bat hartzea erlaxatzeko oso modu aproposa da.
ERLAXATZEN HASI AURRETIK ZENBAIT GOMENDIO
o Erlaxatzeko leku lasai bat behar dugu, inork molestatuko ez gaituen leku bat; saiatuko gera leku isil bat, epela eta argi gutxirekin bilatzen.o Postura ezberdinak erabili ditzakegu erlaxatzeko, dena den hasieran komenigarriena lastairatxo baten gainean gorantz etzanda eta begiak itxita litzake.o Erlaxatzeko ezinbestekoa da arnasketa sakon eta lasaia mantentzea. Sudurretik arnasa hartu eta ahotik botata.o Erlaxatzerakoan burua ere lasaitu behar dugu. Saiatu buruko pentsamenduak blokeatu gabe, lasai eta modu libre batean uzten.o Erlaxazio saioa amaitzerakoan, arnasa sakon hartu, begiak ireki, besoak eta hankak poliki mugitu gorputza luzatu eta bortizkeriarik gabe pixkanaka altxatu.
«Zerbait esateko beharra izan eta hitzik ez denean sortzen da musika terapia»
Patxi del campo - Musika terapeuta
Musika sendagai moduan erabil daiteke nerbio sistemari eragiten dioten gaixotasun askotan; musika terapiaren onurak argitu ditu Patxi del Campo adituak.
anakoz amenabar
Gasteiz
Egunerokoan aski ezaguna da musikaren gaitasuna; hitzekin heltzen ez garen emozioetara heldu eta bestela izango ez genituzkeen sentsazioak sentiarazteko gaitasuna erakutsi du. Zenbait gaixotasun artatzeko terapia modura ere erabil daiteke; musika terapiarekin lanean ari da Patxi del Campo Gasteizko Musika, Artea eta Prozesua institutuan.
Zertarako behar du gizakiak musika?
Bi norabidetan behar duela esango nuke. Batetik, barneratze lana egiteko, nork bere burua ezagutzeko. Eta bestetik, gainontzekoekin harremanetan egoteko. Artearen sentsibilitate guztia izatea gaineratu behar diogu, baita denbora, matematika, neurria eta beste hainbat ezaugarri ere. Burmuinaren pizgarri garrantzitsua da, bi hemisferioei eragiten baitie. Nola definituko zenuke musika terapia?
Musika eragile terapeutiko moduan erabiltzea da, pertsonaren garapen fisiko eta psikoafektiboaren garapenerako erabiltzea alegia. Gizakiak beti erabili izan du, modu intuitibo batean bada ere. Geure barnean arakatu eta gainontzekoekin komunikazioa garatu ahal izateko erabiltzen dugu. Musika terapiak, azken batean, bide hori sistematizatu egiten du, prozesu terapeutikoaren bitartez. Musika pertsonaren garapenaren zerbitzura jartzen du.
Noiz sortu zen musika terapia?
Gizakiak zerbait esateko beharra izan eta hitzik ez denean sortzen da musika terapia. Askotan, norbaitekin gaudela, hitzez ez dakigu zerbait adierazten, baina abestiren batekin egingo genuke. Jatorria Bigarren Mundu Gerraren ondoren kokatzen da. Gerratik zetozen soldaduekin erabili zuten, hitzik esan ez eta musika erabili zuten momentuak irudikatzeko. Zaurituta zeuden soldaduak artatu zituzten. Zein gaixotasunekin erabili ohi da?
Alzheimer, iktus, fibromalgia eta beste hainbatekin. Gizakiaren garuna musikala da, hitz egitean ere musika egiten dugulako, doinua jartzen dugu. Ume txikiaren harremanak soinuen araberakoak izango dira. Eta musikala da, badakigulako gaixo asko daudela musikarekin hobeto konektatzen dutenak. Alzeihmerra duten gaixoek, adibidez, ez daukate memoriarik, jarrera pasiboa dute, errealitatetik at daude, baina haien soinu historiaren parte den musikarekin kantatu, mugitu eta dibertitu daiteke. Parkinsona duten gaixoak ere mugimendu kontrolaezina daukate, baina musikarekin dantzan jarri eta garuna behar bezala funtzionatzen hasiko dira. Antsietatea duten gaixoekin ere maiz erabiltzen da. Zuek minbizia duten haurrekin ere emaitza onak izan dituzue, ezta?
Bai, emaitza oso onak izan ditugu. Kasu honetan haurra ospitalean dago, inguru ezezagun eta arrotz batean, eta ongi sentitu behar du, positiboa izan behar du kimioterapia tratamenduak bestela funtzionatuko ez duelako. Apalduta badago, defentsak ere baxu izango ditu. Umea musikarekin erabat aldatuko da, jarrera aktiboa izango du, eta defentsak ere areagotuko zaizkio. Emaitzak ikusgarriak dira. Musika terapian prozesu aktiboa eta pasiboa lantzen direla esan daiteke?
Aktiboa eta hartzailea dela esango genuke. Instrumentuak jo ahal izatea edota musika sortzea batetik oso motibatzailea da, haurren tratamenduetan batik bat. Metodo pertzeptiboen bitartez, bestalde, entzun eta erlaxatzea izaten da helburua. Bereziki estresa eta antsietatea dituztenentzat izaten dira halako ariketak. Osasuntsu direnekin ere funtzionatzen du musika terapiak?
Noski. Beharbada ez gaude gaizki, baina badira une baxuagoak. Musika terapiak autoestimua handitzen lagun dezake, adibidez. Aldartean gehien eragiten duen artea da musika.
Musika klasikoa litzateke egokiena?
Ez, musika guztiak dira egokiak, egiten dugun lanaren arabera. Guztiok dugu soinu historia bat, eta hori dagokigu. Nire soinu historiak ez badu musika mota hori, ni ez naiz harekin identifikatuko. Musika moderno bat jartzen dugunean eta amonak «zarata» hori kentzeko esaten duenean, harentzat esanahirik ez duelako esaten du hori; beste batentzat azkena eta dibertigarriena izan daiteke, ordea. Gure emozio eta sentimendu guztiak osatzen joango den soinu historia bat dugu. Horregatik ez da musika klasikoa bakarrik egokia. Besteak baino osoagoa da beharbada, baina pertsonaren araberakoa da. Albiste txar batekin entzuten dugun musikak ez du funtzionatuko, ziurrena. Erlaxatzeko bat eskatuko banizu?
Bakoitzak berea dauka. Gogoratzen dut Vangelisen kanta bat, ederra zen niretzat, erlaxatzeko bikaina, telebistako albistegietan erabiltzen hasi ziren arte. Ona da, baina dagoeneko ez dit balio. Horregatik da ona nork bere musika izatea. Ikerketa batek esaten zuen Mozarten musika oso ona ei zela kontzentraziorako, baina ni adibidez oso ongi kontzentratzen naiz Keith Jarrettekin. Bere egituran Mozart samurragoa da beharbada, baina horregatik ez du guztiongan eragin bera izango. Zaintzen dugu musika behar bezala?
Musikaren kontzientzia handiagoa izatea eskatuko nuke. Horretarako denbora eskaini behar zaio, eta gure musika propioa bilatu. Garrantzitsua da nork bere soinu historian arakatzea, eta momentu jakin bakoitzerako beharrezko musika aukeratzea. Emozionalki aldakorrak gara, eta musika ere aldatu egiten da unearen arabera. Noski, heltzen zaigun musika guztia irensten badugu, lagungarria baino gehiago, oztopoa izango da. Musika entzutea ona baldin bada, behar zaion denbora eskaini behar zaio. Azken batean bilaketa pertsonala egitea da. Nahi gabe ere egiten dugu, bat gustatzen zaigu edo ez. Oharkabean galdera guztiak egiten ditugu, eta jakinaren gainean egiten baditugu, lan aberasgarria egiten ari gara. Beharrezko garrantzia ematen diote eskolek musikari?
Ari gara pausoak ematen. Eta hainbat eskola konturatu dira musikak duen garrantziaz eta zerbait egin beharra dagoela. Mintzaira musikala irakastearekin batera, musikarekin gozatzen ere irakatsi behar da. Uste dut gizarteak duen erronka nagusi bat dela.
Musika-terapia, helburu terapeutikoekin musika erabiltzea da: osasun mentala nahiz fisikoa eraberritzeko, mantentzeko eta hazteko erabil daiteke.
Aldi berean, jarrera aldaketak eragiteko terapeuta batek testuinguru terapeutiko batean zuzendutako musikaren aplikazio zientifikoa ere bada. Aipatutako aldaketek jaso beharreko tratamendua erraztuko diote pertsonari.
Helburua pertsona horrek bere burua eta bere ingurunea hobeto ulertzea izango da, betiere gizartean hobeto txerta dadin.
Labur esanda, musika-terapiaren helburua ez da musikariak sortzea, maila guztietan nortasuna, afektibitatea eta jarrera hobetzea baizik.
Terapia honen alde nago, oso onuragarria dela pentsatzen dudalako. Hezkuntzan, ikasketako ezgaitasunak gainditzeko erabil daiteke. Zergatik gure ikastetxeetan ez dago zabalduta? Oso interesgarria izango litzateke ezgaitasunak dituzten haurrekin aplikatzea.
*musikoterapiari buruz informazio gehiago irakurri nahi baduzue, gomendatzen dizut GAUR8 bitakoran Alexander Muelak idatzitako Musika-terapia izeneko artikulua.
TECNICAS DE RELAJACIÓN PARA NIÑOS
Los niños necesitan jugar y moverse, pero también necesitan momentos para calmarse y relajarse, descansar. Para ello existe juegos de relajación, lo cuales fomentan la tranquilidad, disminuyen el estrés y la ansiedad. Enseñar a los niños a relajarse desde edades tempranas, hará que se convierta en un habito y parte de sus vidas. Como adolescentes y adultos sabrán utilizar la relajación para disminuir tensiones, reaccionar con calma y eficacia ante cualquier situación. Beneficios de las Técnicas de Relajación:
* En los niños la relajación sirve para distender el organismo y disminuir el estrés muscular y mental.
* Ayuda a aumentar la confianza en uno mismo, la memoria y la concentración, lo cual permite mejorar la calidad del aprendizaje.
* Tras una actividad intelectual o física mas o menos intensa, la relajación permite al niño alcanzar un estado de bienestar, tranquilidad y de concentración armoniosa para emprender su próxima actividad.
* Canaliza las energías de los niños, ajusta el nivel de activación y produce un bienestar global.
* Diversos estudios demuestran que también ayuda a vencer la timidez. En personas muy nerviosas, contribuye incluso en la intervención de tics y de otros síntomas relacionados con la ansiedad.
* También ayuda a enriquecer la sensibilidad y mejorar la calidad de sueño. * Mejora la circulación sanguínea, disminuye la angustia, los ataques de pánico y ayuda a eliminar el tartamudeo.
* En el caso de niños con asma, los ejercicios de relajación practicados con regularidad ayudan a prevenir las crisis y actuar más eficazmente durante las mismas.
Frecuencia: Lo ideal es 20 minutos diarios. Pero en el caso de los niños, conviene fragmentar esta sesión en periodos más cortos. ALGUNAS TÉCNICAS DE RELAJACIÓN
Contracción-distensión: Técnica que consiste en contraer un músculo o un grupo de músculos durante unos segundos para luego aflojar la contracción progresivamente. Esta contracción máxima permite sentir la distensión del grupo muscular objeto del ejercicio. Balanceo: Técnica que consiste en imitar el movimiento de un balancín, de un columpio. Se trata de realizar un movimiento de vaivén de delante hacia atrás, o de derecha a izquierda. La parte del cuerpo que se está relajando (por ejemplo, un brazo, una pierna, la cabeza) debe estar distendida y blanda. Estiramiento-relajación: Consiste en estirar progresivamente una parte de cuerpo, alargándola lo más posible. Debe mantenerse esa postura durante unos segundos y luego aflojar suavemente esa parte del cuerpo. Es importante aflojarla con suavidad, dejándola caer resbalando, sin que golpee. Después, se balancea ligeramente esa parte del cuerpo. Caída: Consiste en dejar que la fuerza de gravedad actué sobre el cuerpo. Luego de haber levantado una parte del cuerpo, la dejamos caer lentamente, resbalando (sin que golpee). Se deja descansar esa parte durante unos segundos y luego se repite el movimiento dos o tres veces.
CONSEJOS ANTES DE UTILIZAR LAS TECNICAS DE RELAJACION
* Sin duda, para realizar los ejercicios de relajación es necesario que la educadora se encuentre relajada. Por tanto es recomendable previamente realizar estos ejercicios, ya que las sensaciones de tranquilidad o de estrés se pueden transmitir fácilmente a los niños.
* Los ejercicios de relajación son recomendados para niños a partir de los 5 años.
* Se deben tener en cuenta las diferencias de cada niño, ya que algunos requieren más tiempo para relajarse que otros.
* No obligar al niño a realizar ejercicios de relajación, hay que especificar siempre que los niños no desean jugar, no tienen la obligación de hacerlo; hay que motivarlos e incentivarlos mas no presionarlos, ya que la relajación es una actividad voluntaria.
Musicoterapia: La utilización de las actividades musicales en el campo de la Psiquiatría
Ponencia presentada en el Congreso Virtual de Psiquiatria.com año 2005
PONENTE Iratxe Pérez Elizalde Terapeuta Ocupacional (CEU de Talavera de la Reina) y Musicoterapeuta (Diploma de Formación Superior en Musicoterapia, UAM de Madrid) Musicoterapeuta de la Escuela Municipal de Música y Danza Eusebio Rubalcaba de Talavera de la Reina (Toledo). Email: iratxe468@hotmail.com
RESUMEN: Pocas personas se resisten al poder de los sonidos y de la música. Casi todas encuentran un tipo de música que les gusta o les parece interesante. La música nos envuelve a lo largo de toda nuestra vida, ya desde el vientre materno, y nos acompaña a cualquier lugar del mundo donde vayamos. Este artículo simplemente intenta dar forma a "algo" que de forma innata desde siempre hemos sabido. La música tiene unas cualidades que la hacen especial en sí misma: es un arte flexible, tiene la capacidad de movilizar nuestras emociones, pensamientos, sentimientos, recuerdos, puede activarnos o relajarnos, es un medio de comunicación muy cercano, se puede combinar fácilmente con otras artes, etc. La utilización de actividades musicales en psiquiatría puede llevarnos a una mayor motivación, implicación y participación de los usuarios y debido al gran potencial de la música como herramienta de trabajo podemos utilizarlas para intentar conseguir una gran variedad de objetivos terapéuticos.
Palabras clave: Actividad; Musicoterapia; Música Key words: Activity; Music Therapy; Music
INTRODUCCIÓN
Tan profundo es el efecto de la música sobre las emociones humanas y tan impresionantes los aparentes cambios que algunas veces produce en la personalidad, que uno no se sorprende al encontrar en la historia de la psicología y de la psicoterapia una cantidad considerable de estudios referentes al uso de la música en psiquiatría. Probablemente los primeros intentos se llevaron a cabo en el "Walter Reed Hospital" durante la Segunda Guerra Mundial debido al gran numero de pacientes que necesitaban tratamiento psiquiátrico. Afortunadamente, las primeras investigaciones con sentido pragmático fueron desarrolladas por un equipo permanente, organizado por una de sus participantes, Miss Papere, quien creó la "Music Research Foundation" (Catell y Saunders, 1954)
La utilización clínica de la Musicoterapia en el entorno psiquiátrico varía tanto como los propios pacientes. Los síntomas pueden ir desde el aislamiento social a la agresión, desde la euforia a la depresión. Algunos pacientes pueden tener una orientación a la realidad pobre; otros pueden ser totalmente conscientes de sus circunstancias actuales. Algunos trastornos duran poco, otros recurren intermitentemente y otros tienden a ser crónicos.
Además, los trastornos emocionales pueden variar enormemente, con algunos problemas que aparecen primero en la infancia; otros tienden a surgir principalmente en la edad adulta. Dada esta variedad entre los pacientes, ¿cómo selecciona un musicoterapeuta las intervenciones que son apropiadas para los diferentes tratamientos?
En parte, el hecho de que la música se puede utilizar en una gran variedad de programas de tratamiento se debe a su flexibilidad como arte. La música puede ser significativa en diferentes edades y puede tener numerosas funciones en la sociedad (Davis, Gfeller y Thaut 2000, pp.109-110).
Merriam ha nombrado las diez siguientes funciones de la música:
(1) respuesta física, (2) comunicación, (3) expresión emocional, (4) representación simbólica, (5) refuerzo de conformidad a las normas sociales, (6) validación de instituciones sociales y rituales religiosos, (7) contribución a la continuidad y estabilidad de la cultura, (8) contribución a la integración de la sociedad, (9) placer estético, y (10) entretenimiento (Davis, Gfeller y Thaut 2000, pp.58).
Estructuralmente la música varía muchísimo en estilo y complejidad. Consideremos la diferencia entre una canción de cuna, una canción popular y la Sinfonía Nº5 de Beethoven. Casi todas las personas pueden encontrar un tipo de música que les resulte agradable e interesante. Esta gran variedad en estilo y complejidad contribuye a que la música sea tan accesible.
Además la gente puede participar en actividades musicales de muchas maneras diferentes. Se puede escuchar y responder a la música con pensamientos y sentimientos, componer música, interpretar música y moverse con la música (Unkefer, 1990). La música se puede sostener a sí misma como arte, o se puede combinar con palabras, con artes plásticas, danza o drama. La música puede ser parte de una experiencia muy emocional o estética, un catalizador para el placer y el entretenimiento, o un estímulo para inducir a la relajación. Pensemos sobre las muchas maneras en que la gente participa en actividades musicales en la vida diaria. Se puede disfrutar de ella pasivamente a través de escuchar o a través de la participación activa. La música puede ser disfrutada por gente con poca o ninguna educación musical.
Se puede disfrutar como entidad artística separada o con letra, con danza o como parte de un estímulo visual (por ejemplo, la música de fondo de películas). La música se pude disfrutar privadamente o en grupo. Todas estas características hacen que la música sea un medio terapéutico flexible a través del cual se puede promover un crecimiento y un cambio conductual. El apartado siguiente cita algunas de las maneras en que la música se utiliza como intervención terapéutica con pacientes con trastornos psiquiátricos (Davis, Gfeller y Thaut 2000, pp.110).
USOS TERAPÉUTICOS DE LAS ACTIVIDADES MUSICALES EN EL ENTORNO PSIQUIÁTRICO
No hay fórmulas simples para seleccionar actividades de musicoterapia. El Musicoterapeuta necesita conocer el diagnóstico de cada paciente; su nivel de desarrollo, edad, y entorno cultural; el enfoque filosófico del equipo de tratamiento; el nivel de funcionamiento; y las necesidades terapéuticas del paciente que recibe Musicoterapia. A menudo, los participantes en terapia de grupo representarán una variedad de diagnósticos, niveles de edad, habilidades funcionales y entornos culturales.
Esto ofrece un reto interesante para el terapeuta, el cual debe encontrar maneras de acomodar las necesidades de cada paciente dentro de una sola sesión. Dadas estas complejidades, los musicoterapeutas necesitan una preparación en cuanto a interacción terapéutica básica y también en cuanto a los usos específicos de la música, a fin de poder atender lo mejor posible las necesidades de estas personas (Davis, Gfeller y Thaut 2000, pp.118)
A continuación se exponen diferentes usos terapéuticos de las actividades musicales en el entorno psiquiátrico:
1. Escuchar y Responder a la música:
Algunas veces la gente describe que la música suena como un sentimiento determinado. Por ejemplo, alguien puede describir la música como triste, o quizás alegre. Alguna música puede hacer pensar en algo concreto. Por ejemplo, una canción nos puede recordar algo que pasó anteriormente (Davis, Gfeller y Thaut 2000, pp.110).
Ya que la música es un lenguaje emocional que evoca pensamientos y sentimientos, puede ser un medio muy potente para ayudar a los pacientes a ser más conscientes de sus pensamientos y sentimientos, o para promover una conversación o una interacción social (Unkefer 1990)
En los seres humanos las sensaciones auditivas son capaces de facilitar la evocación de memorias y estados emocionales complejos. Las personas se afectan básicamente por sus sensaciones pero también por sus recuerdos y por lo que anticipan (Poveda 2000, pp. 83)
Los sonidos musicales obedecen a un mundo simbólico infinito, ya que podemos utilizar la música para evocar objetos, sueños, conflictos y/o deseos (Martín Herrero 1997, pp.228)
2. Interpretar y Componer Música:
Los musicoterapeutas han sido preparados para ayudar incluso a gente con ninguna educación musical a cantar, tocar instrumentos o componer música. El acto de interpretar música puede incluir la improvisación, donde los miembros del grupo inventan música e interaccionan entre ellos. En otros casos, el interpretar música consistirá en tocar composiciones ya existentes. A veces, el interpretar música va a consistir en que un individuo o grupo de pacientes construyan una composición nueva (Fichen 1976).
Técnicas adaptadas de enseñanza y composiciones musicales especialmente arregladas pueden facilitar la participación de gente con una gran variedad de habilidades y niveles funcionales.
El hacer música incluye tanto actividades musicales orientadas al proceso como al producto. Orientadas al proceso significa que las conductas e interacciones que ocurren mientras se hace música son el foco principal de la terapia (Unkefer 1990).
Frecuentemente, los pacientes van a demostrar la misma clase de conductas (tanto funcionales como disfuncionales) que exhiben en otras áreas de su vida. Por ejemplo, durante la sesión de un grupo en el que se canta, un paciente tímido y retraído puede tener mucha dificultad en tomar la iniciativa de escoger su canción favorita. Por otra parte, un paciente que está en un episodio maníaco puede ser expansivo y dominar al grupo. Dentro de la actividad musical, el terapeuta anima a cada paciente a probar conductas más sanas y funcionales, y pone límites a las conductas disfuncionales. Una interacción sana y promover conductas estructuradas son los objetivos predominantes en este tipo de actividad.
Las actividades orientadas al producto se centran principalmente en la creación de un producto final, como completar una composición musical o interpretar una canción que se acaba de aprender (Unkefer 1990). Dado que muchos pacientes tienen problemas de autoestima, el sentimiento de haber realizado algo y la mejora de la autoestima que acompaña a este tipo de actividad son los objetivos terapéuticos deseados (Davis, Gfeller y Thaut 2000, pp.111-112)
3. Música y Movimiento:
La música y danza o movimiento han ido muy unidos a través de la historia. El movimiento puede ser un medio muy potente para la expresión personal o para realzar la autoconciencia. Además, otro tipo de danzas sociales más estructuradas se pueden utilizar para promocionar interacción social y la participación.
Algunas veces, se puede utilizar la música para el ejercicio físico, como son las clases de aeróbic. La música actúa como estímulo del movimiento ya sea en una actividad de apoyo como es la danza folclórica, o una actividad orientada al insight como es el movimiento expresivo (Unkefer 1990)
Cuando los sonidos se utilizan en programas de educación psicomotriz, los sonidos graves facilitan el bloqueo del cuerpo mientras que los sonidos agudos resultan movilizadotes (Poveda 2000, pp.83)
Son muy importantes las percusiones corporales para estos pacientes ya que les hacen conscientes de su propio ritmo y del de los demás. La independencia gestual es imprescindible en la vida diaria y en el desarrollo de las funciones del lenguaje. La libre utilización del lenguaje gestual origina el desarrollo de un modo no verbal, facilita el desbloqueo motor, la comunicación, el diálogo y el contacto con el mundo exterior (Verdeau y Guiraud pp.8).
4. Música Combinada con Otras Artes Expresivas:
La música se puede combinar no sólo con danza y movimiento, sino también con artes plásticas y escritas. El estímulo musical puede actuar como catalizador para la expresión de pensamientos y sentimientos en un medio artístico o literario. Por ejemplo, en terapia de grupo los pacientes pueden cooperar para dibujar un cuadro y escribir un poema que refleje la música que se escucha en una grabación de la pieza de Debussy "Una tarde de un Fauno". Esta actividad tiene al menos dos objetivos terapéuticos.
Uno es animar a los individuos del grupo a expresarse a través de un medio artístico. Otro es potenciar la cooperación de los miembros de un grupo a la solución de problemas y a la resolución de sus diferencias personales, a fin de crear un producto final.
Las cualidades de la música, ya sea rítmica y viva, o quieta y contemplativa, ayudarán a generar ideas y estructurar el arte plástico y literario (Plach 1980; Unkefer 1990).
También puede resultar muy interesante construir instrumentos musicales con objetos cotidianos y posteriormente hacerlos sonar en grupo.
5. Música para Recreación y Diversión:
Las actividades musicales pueden ofrecer tanto a la persona sana como a un grupo el foco para el placer personal. Estas personas pueden necesitar habilidades de tiempo libre para llenar sus horas vacías. Tocar música con amigos es un ejemplo perfecto. Aprender a tocar la guitarra o el piano puede ser una manera muy divertida de pasar el tiempo. Jugar a "Adivinar esta canción" o al "Bingo Musical" pueden ser actividades para pasárselo bien (Davis, Gfeller y Thaut 2000, pp.112-113)
6. Música y Relajación:
En las sesiones de Musicoterapia se puede utilizar la música para inducir la relajación, ofreciendo unas técnicas estructuradas guiadas para inducir un estado de relajación física y mental. Por ejemplo, la música se puede introducir conjuntamente con varios tipos de programas de relajación muscular (Hanser 1985). Con suficiente preparación, incluso el sonido de una pieza musical específica se ha utilizado de manera consistente en los ejercicios de relajación para evocar una respuesta de relajación. La música también se puede usar para evocar imágenes en un proceso llamado imaginación musical. Por ejemplo el musicoterapeuta puede escoger una pieza instrumental que recuerde a los que escuchan acontecimientos etéreos de la tranquilidad de un bosque. Estas imágenes pueden ayudar al paciente a reducir la tensión y a centrarse en pensamientos y sentimientos positivos (Scartelli 1989). A un nivel más superficial, escuchar una pieza favorita relajante puede distraer temporalmente al paciente de toda una serie de pensamientos y sentimientos ansiosos (David, Gfeller y Thaut 2000, pp.113).
La utilización de la música descrita en los diferentes puntos anteriores no se tendría que interpretar como un "recetario" de cómo la Musicoterapia se lleva a cabo. Más bien, ofrece una visión global de cómo la música se puede utilizar como medio terapéutico. La eficacia de la actividad musical o estímulos musicales requiere una aplicación y una implementación adecuada. Lo que puede parecer la mejor actividad puede ser un fracaso si no se utiliza con el paciente adecuado, o si la actividad no se presenta de manera eficaz. La implementación exitosa de una actividad requiere la sensibilidad y conocimiento de un profesional adecuadamente preparado. Además, la selección de las técnicas de intervención tendría que estar basada en las necesidades de tratamiento de un paciente o de un grupo, identificadas a través de la evaluación inicial (Davis, Gfeller y Thaut 2000, pp.113)
«Haurrek folklorea ez dute ikasten, ez ikastolan eta ez kontserbatorioan»
Pello Zubiria
Joxan Goikoetxeari musikagileari elkarrizketa «Haurrek folklorea ez dute ikasten, ez ikastolan eta ez kontserbatorioan» JOXAN GOIKOETXEA
(PELLO ZUBIRIA)
Zure azken lanean akordeoia baztertu egin duzu. Inork erabiltzen al du gaur tresna hori?
Egia esan, oso jende gutxik. Batu itzazu kontzertuetan, folk egiten edo ezteietan akordeoia jotzen dutenak, eta zenbat dira?
Zure ikasleei zer esaten diezu orduan?
Batetik, hori bakarrik ez diet irakasten. Egunero hiru otorduetan arrainzopa ematea litzateke bestela. Egoeraren froga begien aurrean dago: inork ez duela akordeoia jotzen segitzen. Hemen bat baino gehiago dira munduko txapelketa irabazi dutenak: Balerdi, Furundarena, Castaño _Segovian irakasle dagoena_, horiez gain beste asko ibili dira Europatik... eta non daude gaur?
Ni ere ibili naiz lehiaketa horietan. Begiak irekitzen lagundu dit ibilera horrek, eta egia esan teknika aldetik lantzera behartu ere bai. Baina orduan nirekin aritutakoen arrastoa jarraitu dut, hemengoena, Frantzia edo Alemaniakoena. Eta inor ez da ageri. Orduan, zergatik dago akordeoia dagoen bezala? Akordeoijolerik ez dagoelako. Lehen mailako ehundaka pianista aurkituko duzu, baina akordeoiarekin berrogeita hamar urtetan kontzertuak ematen jarraitzen dutenak, hiruzpalau. Jendea kiskali egin da hausnartzeko ahalmena edukitzeko puntura iritsi aurretik.
Mundu guztiak txalotu du Arrasateko txapelketa. Eta akordeoiaren zirkuitua lehiaketetan datzala dirudi.
Hasteko, maila horretako lehiaketek jende helduagoarentzat izan behar dute. Biolin edo piano lehiaketak helduagoentzat dira, ez hamalau urtekoentzat. Neskamutikoak kiskaltzen ari zara.
Egia esan, nire ikasleak ez dira horrelakoetan interesatzen. Guk, adibidez, euskal kanta zaharrak irakasten ditugu. Zeren eta orain gaztetxoek ez dakite «Pello-Joxepe» kantatzen. Lau kanta irakasten zaizkie eskolan. Eta ez ikastolan eta ez kontserbatorioan ikasten ez badute, non ikasi behar dute folklorea?
Trikitixaren munduan ere zure bidaiatxoa egin duzu.
Beti egon naiz musika herrikoitik gertu, etxeko giroagatik, ikastolako haurra izanik. Horretan zorte handia izan dut, musika eta dantza edoski ditut mutikotan. Aurreraxeago Tapia ezagutu nuen, bera eta Junkera gauza berrietan sartzen ari zirenean. Pepe Iantzi eta Enrike Zelaiaren fandango eta arin-arin guztiak jo ditudala uste dut, eta akordeoi lehiaketen eromenean sartuta nengoenean ere beti aurkitzen nuen ordu erditxoa horretarako.
Trikitixa txapelketan aurkeztuta, agian ausartegia izan nintzen. Txapelketa iritsi zenean, Tapia eta Leturiak «kalean gora Euskadi, etxean erdaraz» dion pieza hori jo zuten, badaezpada ere; eta ni urrunxeago joan nintzen.
Trikitilarien pieza klasikoak ere akordeoijoleek asmatuak dira, baina.
Trikitilarien erdian, armonia aldetik beste ikuspegi bat nuen, eta hala moldatu nuen han eskainitakoa. Baina egitura klasikoa zuten nire piezek. Epaileak ordea, disonantzia erdi bat entzun eta burura eraman zituen eskuak: «Gaizki egin du». Ez zuen galdetu «zer egin du?», ez baitzuen ulertzen. Pittin bat jazzaren koloreetara hurbiltzen ziren akorde batzuk ziren. Azkoitiko saioan azkena gelditu nintzen, baina ideia berriekin zetozen trikitilariei laguntzen nien irudipena neukan.
Geroztik sortu zen trikitilari elkartea ere.
Bai, Arrate irratian hasita bilera batzuk egin ziren, eta elkarte baten oinarriak jarri. Baina bertsolariek beren elkartearekin egin dutena ez dute lortu. Gure bileretan ez nuen ikusten helburu bat, ez modu bat. Ez da trikitilarien arazoa bakarrik, musikarien artean ere ez dugu lortzen zerbait serioa aurrera ateratzerik. Bertsolariak argiagoak izan dira.
Kalean gaur entzuten den akordeoi bakarra trikitixa dela esan daiteke.
Eta normala da. Gaur musikak hemen betetzen duen funtzio bakarra «jiji-jaja» hori da. Herri honetan daukagun saltsa guztiaren gainetik, funtzionatzen duen bakarra hori da, eta akordoiak ez du sekula alor hori bete. Zelaia bera oso serioa izan da. Iantzi eta horiek aspaldi galdu ziren. Trikitixak jai eta festa giro horretan bilatu du altxorra.
Dena dela, hasieran esan duzunera itzuliz, ez diot akordeoiari uko egin. Hurrengo diskoa akordeoi hutsez egin nahi nuke. Hori da ongien menperatzen dudana, eta horren bidez adierazten dut ongien nirea.
Aztertu dezagun pittin bat argitaratu duzun CD-ROM hau, gure artean musikari batek burutu duen lehena.
Begira, musika ez dut planteatzen bizimodua ateratzeko modu bezala. Ondo berezi nahi ditut irakasle lana, jateko ematen didana eta ongi zaintzen dudana, eta bestetik sormena. Sormenaren alorrean, beti interesatu zait irudia. «Libertango» aurkeztean ere erabili genuen, Metropolisi egindako moldaketan... musika osagai deskribatzaile bezala erabiltzea, alegia.
CD-ROMa alde horretatik ideala da: musika duzu, irudia, bideoa, argazkia, eta guzti horrekin zerbait burutzeko posibilitatea. Hitzak ere sartu ditut lehendabiziko aldiz, kantak, kontakizunak sintetizatzeko behar nuelako. CD-ROMa zenbaitek osagarri bezala ikusten du, baina ez dut uste zuzena denik; beste tresna bat da. Oraingoz alukeria batzuk dituena: kantak ez dira osorik entzuten, memoria aski ez dagoelako. Baina entzuleak ordenadorearen aurrean jarri behar du, eta irentsiko al du musikariaren txapa guztia? Behar bada oso gutxik.
Atal estetikoez gain osagai komertziala ere izango du euskarri hori aukeratzeak.
Egia da musika saltzea gero eta zailago dagoela. Sekulako butxadura nabari da, eta inora ez daraman bide batean lasterka goazela dirudi. Euskarri hori katalogo edo aurreko bidearen bildumatzat ez zait interesatzen _azken finean gaztea naiz oraindik_, nahiz eta informazio hori ere erosleari eskaintzen zaion. Munduan argitaratu diren CD-ROM asko erosi ditut, eta diru asko gastatu _garestiak baitira_ eta era ezberdinetakoak ikusten dira. Bob Dylanek ez du berea ikusi ere egin, disketxeak egin dio eta kitto. Peter Gabrielek guztiz konbentzituta egin du, aldiz, euskarri horretan sinesten duelako, behar bat duelako. Musikariak sentimendu eta sentsazio asko jasotzen ditu, eta horiek beste osagai batzuekin onduta musikaren iragazkitik pasata eskaintzeko beharra hor dago.
Ea hori irakurleari hobeto esplikatzen diozun.
Joan den egunean «Goazen lagun» hau Hernanin aurkeztu genuenean, Iñaki Eizmendi hurbildu zitzaidan. Esaten zuen halako sufrimendu bat somatzen zuela hitzetan eta musikan, seguruenik holako zerbait bizi izan dudalako. Egia dela erantzun nion. Bi urteko lana biltzen duen honetan egoera pertsonal bat dago erditik. Lana argitaratzea bera da egoera hori gainditzeko beste modu bat. Ez da publikoarekin konfesatzea, baina nire lanak hala kaleratu izan dira, sufrimenduak gainditzeko modu bezala.
Nostalgia, denbora, etsipena... hori da giroa.
Estreina neronek egin nahi nituen hitzak ere, eta idatzi nituen. Baina oraindik ez nago horretarako prestatua; kantak Joserra Gartzia eta Xabier Amurizak berridatzi dituzte. Pavese, Lete, Tere Irastortza, Mikel Lasa eta abarren zatiak ere badaude. Argi berria, eguzki berria, ordu ilunak... Polita da frogatzea nola bat egiten duten duten gai horiek hainbeste jenderengan. Letek «ordu ilunak» aipatzen ditu eta Silvio Rodriguezek «las horas que nunca brillan». Horiek ilustratzeko Dali, Magritte, eta horien bidetik sortu ditugun irudi berriak.
Eta musika herrikoia. Musikariok zuen sormenarekin segurtasun faltaz aurkitzen zarete?
Hori baino gehiago, erantzunkizunagatik jo izan da herri musikara, galtzen ari den gauza hil ez zedin. Dena dela, funtzio hori gaindituta dago eta ateak zabalik. Nik sinbolismoa landu nahi nuen, «Ametsaren bidea» lanean ere hortik jo nuen, eta herri musika primeran datorkit horretarako. Musika herrikoia izan daiteke pinturan surrealismoa dena.
Musika herrikoia, tradizionala edo dena delakoa, ez al da hori kultura periferikoek esportatzeko duten gai bakarra? Merkatu kontu bat.
Gaur egun bai. Orain «etnikoa» deitzen dena horixe da. Bakarrik batzuetan txukun lantzen dela herri baten altxorra eta beste batzuetan prostituitu egiten dela.
Hemengo jenderik ba al dago prostituituta?
Oraindik ez dut ikusten holakorik, ez dakit maila horretaraino iritsi ezin garelako edo kontsiderazio moralengatik izango den.
Egia esan, zer esporta dezake Euskal Herriak? Herri musika eta rock borrokalaria esango genukeena.
Baina hori barneko mugimenduaren isla da, ez kanpotik erakargarri ikusten denarena. Hutsune handi bat dago. Ideia falta izugarria dago eta gazteak rock gogorrera eta heavyra doaz. Hogeita hamar urtez goiti zabiltzatenok paso egiten diozue denari, desliluratuta zaudete, eta atzetik datorrena bestea da: neska-mutikoek dena irensten dute.
Duela hamar-hamabost urte sentsibilitate gehiago zegoen. Baina inertzia batean erori gara. Gero kanpora irteten zara eta gustu pittin batekin egindako kontzertu batean Sevillako Monumentala betetzen da. Edo Granadan, edo Cartagenan, edo Murtzian. Jendea berdin doa rock kontzertu batera, kontzertu klasiko batera edo jazzera, ez dizut musika etniko delakoa bakarrik aipatuko. Sentsibilitate falta handi bat dago hemen. Kosta egingo da aldatzea.
Igoal gertatuko da musikariek ere zeresan berri gutxi daukazuela.
Baliteke. Har ezazu Oskorri bat: gauzak egiteko modu bat badu eta beste urte askotan segi dezake formula horrekin. Zoaz Madrila eta hori da euskal folkean dagoen gauzarik progresiboena. Bere formularen perpetuazioa da, eta komunikabide guztietatik inbutuz sartu nahi zaigu. Ni ez naiz gauzak perpetuatzearen aldekoa, eta horregatik ez dut bi aldiz gauza bera egiten, ikastea beharrezkoa zait. Benito Lertxundi berari ikusten zaio eboluzionatzeko nahi bat; beste gauza bat da adin bat izatea, eta jendeak ere kantaldietan beti aurreko gauzak eskatzea. Baina ahalegina hor dago.
Kanpoko merkatua aipatzen duzu behin eta berriro. Hori ere Madrildik kontrolatzen al da?
Dudarik gabe Radio Nacional de Españako Ramon Trecet-en esku dago % 85 disko batek funtzionatzea edo ez. Kepa Junkera begi onetik sartu zaio Treceti, eta hori du ondoko bost urteetan funtzionatzeko bermea. Askok beren produktuak Trecetengan pentsatuz egingo dituzte. Nik ez dut beragan pentsatu, baina nik ere kanpoko merkatuari erraztu nahi dizkiot gauzak, hitzak ingelesez ipiniz eta beste. Euskal Herrian klanek funtzionatzen dute, eta bakoitza bere aldetik doa. Politikan bezala. Gehiago ikusten dugu bereizten gaituena lotzen gaituena baino.
Trecet Espainian jainkoa da musika berriak, beste musikak edo new age deitzen den horretan. Hori zirkuituetan ere ageri da: musika mota horientzako hiri mordoska batez osatutako sarea dago. Euskal Herrian ere bere adarrak baditu, hor dago Arpafolk, Euskadi Irratian ere zerbait bada, baina indar gutxiagorekin. Egia esan, produktu gutxi daude hemen Trecetek kontrolatzeko modukoak.
Euskal Herriko zirkuituak ongi ezagutzen dituzu...
Gaztetxeen eta inguruko mugimendua dago batetik. Niri ondo iruditzen zait nahi duten musika programatzea, baina «funtzionatzen duena» aipatzen hasi eta «ona» edo «txarra» zer den erabakitzera pasa dira, zer den erakargarria eta zer aspergarria. Eta tristea da burubide hori. Instituzioen zirkuituak daude bestetik, bi urtez behin aldatzen direnak, bakoitza bere lagunekin. Ni ezin naiz kexatu, badira ni baino askoz okerrago tratatuak izan direnak. Baina kultura osoa dago dirulaguntzen lerroan. Begira antzezleei eta besteei.
Entzulearengana iristeko beste biderik?
Alan Griffin-eta Donostiako ostatu batean ari dira jotzen. Guk ere, Alboka osatzen dugun taldean, datorren urte osoan hori egiteko asmoa dugu: astero taberna batean jo. Folk musika dantza eta festari lotuta dabil. Ostatuetakoa da beste bidea, Europan oso erabilia.
Sorkuntza gero eta disziplinartekoagoa da. Eta laborategikoa.
Niri behintzat hala interesatzen zait. Gauzak bere izakera garbian interesatzen zait hartzea, baina egunero irensten duguna era anitzetan iristen zaigu. Sortzea ere berdin egitea iruditzen zait logikoena. Oraintxe bertan letra bat hartu eta kanta bat osatzea ez zait interesatzen.
Estudioko lana nahiago dut zuzenekoa baino. Estudioan azkenean gezur bat eraikitzen duzu, konposatzen, grabatzen. Gezur hori ahalik eta konplexuen eta elaboratuena izatea interesatzen zait, gero sinesgarria izan dadin. Horretan da oso polita surrealismoa.
Sorkuntzak gero eta garestiagoa dirudi.
Egia da. Bi urteotan orain argitaratu duguna kontrolatu nahian urrats asko egin dugu alferrik. Nire orduak kontatu gabe, lagunen orduak daude. Eta lagun horiek altxor bat dira. Loteria bat ere bada, zirkulu batean mugitzea eta lagun on batzuk edukitzea. Sortzea garestia da, ez dut hortik bizitzeko asmorik. Ez dut esango gizadiari sekulako etekina eskaintzen ari naizela, baina nire lanean erantzunkizunez jokatu nahi dut. Kultur munduan mugitzen garen edo zareten beste batzuen artean sentitzen naiz horretan.
Aurrean aurkituko dugun testuan azalduko dut musikaren bidez erlaxatzeko metodo edo teknika bat eta honekin batera ariketa bat ere gehituta dator.
Besterik gabe espero dut erabilgarria izatea.
AEROBIKA
Aerobika musikaren erritmoa jarraituz burutzen den lan aerobiko bat da.Hau da oxigeno zorrik gabeko ariketa. Erresistentziaz gain, indarra, malg
utasuna eta batik bat koordinazioa eta erritmoa lantzeko aukera eskaintzen digu.
1968. urtean Estatu Batuetako armadako mediku batek bere kideen erresistentzia garatzeko entrenamendu sistema bat garatu zuen. Bertan ariketa ezberdinak egiten ziren musikaren erritmoa jarraituz. Denbora gutxian mundu osora zabaldu zen.
Gaur egun modalitate ezberdinak aurkitu ditzazkegu: Aquagim (uretan egiten den aerobika), Spinning (bizikleta gainekoa), Step (plataforma gaineko aerobika), Aerokickboxing (airean emandako ostikada eta bestelako kolpaketak),.....
Aerobika esku hutsean egiteaz gain beste zenbait materialekin praktikatu daiteke:
-Pikekin.
-Mankuerna edo pisuekin.
-Gomekin.
-Step.
-Baloiak
MUSIKAREN EGITURA ERRITMIKOA.
Musika, erritmo erregularrez banatutako “kolpez” osatuta dago. Kolpea taupaden modura errepikatzen den soinua da. Kolpe hauei Beat izena ematen zaie.
Zortzi (8) Beat esaldi musikal bat osatzen dute, eta lau esaldik, bloke musikal bat. Beraz bloke bat 32 beat-ez osatuta egongo da.
Esaldi bakoitzaren hasierako kolpea besteak baino sendoagoa da eta azentua deitzen zaio.
Aerobikeko saio baten intentsitatea edo abiadura Minutuko Beat Kopuruaz adieraziko da (BPM). Hau 120 BPM eta 170 BPM artekoa izaten da.
Orain arte aerobikeko saioetan disko musika erabiliena bazan, gaur egun funky, hip-hop, salsa edo merenge bezalako erritmoak erabiltzen dira.
ØAukeratu gustuko abesti bat eta zenbatu duenMinutuko Beat Kopurua (BPM).
ØHorretarako lehenik musikaren taupadak edo kolpeak identifikatu beharko dituzu. Ondoren hamar segundotan musikak dituen beatak zenbatu beharko dituzu. Eta emaitza bider sei egin beharko duzu Minutuko Beat Kopurua lortzeko. Adibidez20 x 6 = 120 BPM
AEROBIK SAIOA.
Aerobikeko saio arrunt batek fase ezberdinak dauzka:
oBeroketa: 10 bat minutuz intentsitate baxuko ariketak eginez.
oKoreografia pausuak ikasi: Landuko ditugun pausuak banan bana ikasiko ditugu.
oKoreografia osoa egin: Aurrez ikasitako pausuak lotu egingo ditugu, koreografia osoa eginaz.
oTonifikazio ariketak: Indarra eta malgutasun ariketak lantzen dira.
oErlaxazioa: Erlaxazio ariketak.
Koreografia bat pausu sinpleez osatzen da. Pausu hauek oinen eta besoen mugimenduen konbinaketaz sortzen dira.
Pausuak ikasteko gomendagarria da lehenik hanken mugimenduak ikastea eta hondoren hauei besoena gehitzea. Batuketa hau mugimenduaren koordinazio maila areagotzen du.
Koreografia baten intentsitatea erabilitako pausuen araberakoa izango da. Hauek inpaktu baxukoak edo altukoak izan daitezke:
oInpaktu baxuko mugimenduak: Mugimendu hauetan momentu oro gutxienez oin bat lurrean egon behar du. Hau da ez dago saltorik, beraz lasaiagoak dira.
oInpaktu altuko mugimenduak: Mugimenduko une batean bi oinak airean egongo dira. Hau da; salto bat suposatzen duten mugimenduak dira, beraz gogorragoak.
Gehienetan mugimendu bera inpaktu baxukoa edo inpaktu altukoa izan daiteke. Desberdintasuna pausua saltoarekin edo gabe egitean datza. Saio batean komenigarria izaten da inpaktu baxuko eta altuko mugimenduak tartekatzea.
AEROBIK-eko OINARRIZKO ZENBAIT PAUSU.
ØOINEN MUGIMENDUAK:
oMartxa: Lekuan eta desplazamendurik gabe oinez ibiltzea.
o Pausu aurrera: Hanka bat aurreratu eta berriz hasierako lekura eraman.
oIreki itxi: Hanka bat albo batera ireki eta ondoren bestea elkartu. Gero mugitutako azken hanka hasierako lekura ireki eta ondoren bestea elkartu.
oOstikoak: Hankarekinatzetik aurreranzko ostikada bat eman.
§Aldaerak: Ariketa hau ostikada aurrera, atzeraka edo albora emanez egin daiteke.
oAtzetik gurutzatu: Hanka bat alboratu, bestea atzetik gurutzatu. Lehenengoa berriz alboratu eta bestea elkartu.
o“V”: Oinek V bat irudikatuko dute lurrean; bi oinak elkarrekin daudelarik, oin bat diagonalean aurrera eta albora irekiko dugu. Ondoren bestea oina beste aldera irekiko dugu. Lehenengoa hasierako lekura itxi eta azkenik bigarrena.
oBelaunak gora: Belauna flexionatu eta bular alderantz eraman.
oOrpoak atzera: Belauna flexionatu eta orpoa ipurdirantz eraman.
oBira: Oin bat bestearen aurretik pasa eta bestearen inguruan bira egin.
oMakurtu: Hankak zabalduta belaunak flexionatu enborra zuzen mantenduz.
oKorrika: Lekuan eta desplazamendurik gabe korrika egitea.
oPenduloa: Hanka bat alborantz altxa eta hasierako lekura bueltatuko dugu. Hemen salto batez hanka aldatu eta bestea aldera errepikatuko dugu.
oJack jauzia: Aldi berean eta salto baten bidez bi hankak urrundu eta elkartu.
oTwist: Jauzi eginez gerria biratuko dugu oinak alde batera eta besoak besterantz eraginez.
ØBESOEN MUGIMENDUAK:
oBuru gaineko gurutzea: Besoak gurutze moduan luzatuak, buru gainean elkartuko ditugu.
oIzara astindu: Besoak aurrerantz luzatuak, buru gainean elkartuko ditugu.
oTximua:Beso bat albora luzatu eta bestea ukalondotik flexionatu eskua bularrean jarrita .
oTxindata: Besoak albora luzatuak eta ukalondotik angelu zuzenean flexionatuak.Besoak bular aldean elkartu eta berriz banandu.
oAurrean gurutzatu: Besoak albora zabaldu eta aurrealdean gurutzatu goitik eta behetik, ondoren berriz zabaldu.
oPopeye: Besoak aurrean luzatu eta txandaka ukalondotik flexionatu eta berriz luzatu.
oErrebotetxoak: Besoak albora luzaturik errebote txikiak egin.
oBiraketatxoak: Besoak albora luzaturik biraketa zirkular txikiak egin.
ØAsmatu oinentzako hiru mugimendu. Eta aipatu inpaktu baxukoak edo altukoak diren.
ØAsmatu besoen hiru mugimendu.
ØSei kidez osatutako taldeka; Koreografia bat asmatu behar duzue.
ØGogoratu koreografia asmatzeko jarraitu beharreko pausuak:
oMusika erabaki. Kontutan hartu Minutuko Beat Kopuruak gero eta gehiago gero eta nekagarriagoa eta konplikatuagoa.
oAriketak asmatu edo aukeratu. Lehenik oinen mugimendua eta ondoren besoena. Ariketa guztiak ikasi.
oAukeratutako ariketa edo pausuak elkartu. Komenigarria da pausuak modu progresiboan lotzea: A, A+B, A+B+C, A+B+C+D,.....
oTaldekide guztiek menperatu arte landu.
oKontutan hartu koreografia baloratzerakoan zein baldintza hartuko diren kontutan (Ikusi taula).
oKoreografia prestatzerakoan utzitako tartean zer nolako lana egin dugun ere baloratuko da.
Musikoterapia, melodia ezberdinek gure gorputzean sortzen dituzten sentsazioez baliatuz, musikaren bidez osasun arazoak saihesteko erabiltzen den teknika terapeutikoa da. Horrela, musikoterapiak, melodia ezberdinen bitartez, gaixotasunak sortzen dituzten kinadak erlaxatzen dituzten beste batzuk sortu eta bidaltzea du helburu.
El cerebro de un bebé se desarrolla plenamente durante la segunda mitad del embarazo, una estimulación adecuada supone darle al bebé una ventaja con la que enfrentarse al mundo, ya que se actúa sobre su estructura neuronal en el momento idóneo, justo cuando es más “moldeable”. Se realiza durante la segunda mitad del embarazo porque durante la primera mitad, sus sentidos aún no están desarrollados y es necesario que lo estén, pues esta estimulación sólo funciona a través de los sentidos.
El sonido de los instrumentos que están en frecuencias más agudas provoca una vibración en la cadena de huesecillos del aparato auditivo del bebé que le permite oír ese sonido. Y los de frecuencias muy baja y grave son los que más se perciben, pero no los que más se oyen, ya que los atenúa la pared abdominal que sí deja pasar su vibración, permitiendo que se sientan. Los sonidos de los instrumentos de cuerda son los que más se oyen. El violín se oye, pero no provoca vibración en el embrión o feto; en cambio el violonchelo se oye y además provoca vibración.
